لحظه های سپید
باز هم غروبی سرد
آکنده از سکوتی بلند
دیروز های غمگین
و امروز های غمگین تر
تمام فردا را
در حجم خاکستری لحظه ها
گم می کنند !
اما ، ارتفاع امید
همیشه مارا به تماشای خورشید برده است
حتی در انتهای یلدا ترین شب !
*****
ای تمام لحظه های سپید !
ای بلندای سبز امید !
ترازوی باور ما را
بر بلند ترین شاخه بیاویزید
تا شکوفه های گیلاس
در تبسم نگاهمان
شکوفا شوند !
... آنگاه سبد سبد غزل باشد و من و سپیده !
سپیده !
پگاهان موعود انتظار !
*********
**********
سلام به روزی که خواهی آمد !
کلمات کلیدی: