آن که تاج سر من خاک کف پایش بود

از خدا می طلبم تا به سرم باز آید

گر نثار قدم یار گرامی نکنم

گوهر جان به چه کار دگرم باز آید

دست از طلب ندارم تا کام من بر آید

یا تن رسد به جانان یا جان ز تن بر آید

بگشای تربتم را بعد از وفات و بنگر

کز آتش درونم دود از کفن بر آید

بنمای رخ که خلقی واله شوند و حیران

بگشای لب که فریاد از مرد و زن برآید

جان بر لبست و حسرت در دل که از لبانش

نگرفته هیچ کامی جان از بدن برآید

از حسرت دهانش آمد به تنگ جانم

خود کام تنگ دستان کی زان دهن برآید

گویند ذکر خیرش در خیل عشق بازان

هر جا که نام مهدی در انجمن برآید

من با تمام هستی پا در رهم  نهادم

عشق یعنی وفا داری تا ظهور

سا ل ها دل طلب جام جم از ما می کرد

آنچه خود داشت ز بیگانه تمنا می کرد

آنکه دائم هوس سوختن ما میکرد

کاش می آمد و از تماشا می کرد